Coaching begint voor mij bij verbinding.

Écht contact hebben met elkaar. De ideale situatie om te coachen is voor mij daarom face to face, in een fijn ingerichte ruimte waar het licht, de geur en de temperatuur precies goed zijn, en waar de coachee en ik comfortabel kunnen zitten in een goede stoel.

Met enige verbazing

zie ik een groeiend aantal coaches hun diensten online aanbieden. Hele coachingstrajecten van achter een laptop. Wel efficiënt natuurlijk, maar ik besloot dat ik vind dat dat niet werkt, en dat ik dat nooit zal gaan doen.

Het is wel aantrekkelijk.

Het aantal mogelijkheden om met de ander in contact te zijn is dankzij technologische ontwikkelingen in de laatste jaren exponentieel gegroeid. Verbinding daarentegen lijkt daarmee in betekenis te zijn teruggebracht tot een technisch proces dat je met één druk op de knop tot stand kunt brengen, en kunt beëindigen door simpelweg op te hangen. Tuut, tuut, tuuuuut. Verbinding verbroken.

Met mijn stelligheid

over nooit online gaan coachen verbrak ik zelf ook een verbinding. Die met de realiteit. De realiteit is namelijk dat de ideale situatie zich zelden voordoet (zie de huidige crisis waar wij ons middenin bevinden), en mijn intuïtie vertelt me dat ik ook nu, of júíst nu live contact noodgedwongen tot een minimum beperkt is, van waarde kan zijn voor mensen. Ik doe mezelf en de ander te kort door vast te houden aan mijn overtuiging dat online coachen niet werkt.

Ik realiseer me nu

dat waardevol contact niet zozeer afhankelijk is van de vorm, maar van de intentie. Online coachen werkt m.i. niet als je dat doet met de intentie snel geld verdienen. Het werkt wel vanuit de oprechte intentie mensen verder te helpen binnen de (on-)mogelijkheden en beperkingen waar je mee te maken hebt. Tenminste, dat denk ik. En dat ga ik de komende tijd voor mezelf eens onderzoeken.

Contact leggen is zo gebeurd, maar verbinding maken is een ander verhaal.

Je kunt je verbonden voelen met iemand die je maar eens per maand spreekt, en een afstand ervaren tot iemand met wie je dagelijks appt. Want een telefoongesprek waar beide personen met tijd en aandacht aan deelnemen verbindt meer dan dagelijkse app-conversaties die je gedachteloos tussen de bedrijven door voert.

Ik heb mijn oordeel laten varen

en de verbinding hersteld. Mijn coaching kent geen vaste vorm, maar heeft plaatst in een vorm die als beste past binnen de kaders waar we mee te maken hebben, bij de coachee en bij mijzelf. Mijn voorkeur blijft face tot face, maar iedere andere vorm wijs ik niet bij voorbaat af.

Laten we onszelf enige creativiteit toestaan.

Menu